Marco Blaauw – trompet
Christine Chapman – hoorn
Bruce Collings – trombone
Melvyn Poore – tuba
Vier blazers van het befaamde Keulse Ensemble MUSIKFABRIK presenteren een programma met zeer recente werken – waaronder een werk van Georg Friedrich Haas ter nagedachtenis aan de zwarte Amerikaan Eric Garner die afgelopen jaar de dood vond toen hij door de politie van New York in een wurggreep genomen werd. De première vindt op 8 februari plaats in de Philharmonie van Keulen (livestream op internet).
G.F. Haas – I can’t breathe, trompetsolo, 11 (2014) trompet
Liza Lim – Wild winged one, cornet solo, 9 (2007) hoorn
G.F. Haas – Einklang freier Wesen … 15 (1996) versie voor trompet, trombone en tuba
. pauze
Rebecca Saunders – “Study Improvisation” on palette of sounds 10 (2015)
Melvyn Poore – Vor! 25 (2014) voor trompet, hoorn, trombone en tuba, alle vier met dubbele bekers
Haas schrijft over zijn ‘I can’t breathe’:
[…] „I can’t breathe“ für Trompete solo, in memoriam Eric Garner beginnt – ziemlich traditionell – mit einem Trauergesang: eine freie Kantilene im zwölftönigen Raum. Dann verengen sich die Intervalle. Der Gesang wird immer mehr erstickt, zuletzt in einer Sechzehnteltonskala. Dieser sich verengende Trauergesang steht in einem Klangraum weiter Trompetentöne extremer Register und wechselnder Farben – vielleicht vorsichtige Symbole für jene Welt, aus der das Opfer gewaltsam gerissen wurde.
Den Tätern gebe ich keine Töne.
Die Aufführung erfordert zahlreich rasche Dämpferwechsel und langsame Veränderungen der Dämpfer. Dafür ist Marco Blaauws Doppeltrompete bestens geeignet […]
Sinds de oprichting staat Ensemble Musikfabrik uit Keulen bekend als een van de leidende ensembles voor hedendaagse muziek. Het ensemble oriënteert zich op artistieke innovatie en produceert in het bijzonder nieuwe, onbekende en vaak speciaal in opdracht van het ensemble geschreven werken. Het resultaat van die samenwerking met de componisten wordt door het ensemble gepresenteerd in meer dan 100 concerten per jaar zowel in Duitsland als elders, op festivals, in hun eigen serie “Musikfabrik WDR” en in radio-opnames en cd-producties.
De gastenlijst is lang, prominent en omvat musici als Mark Andre, Louis Andriessen, Stefan Asbury, Sir Harrison Birtwistle, Unsuk Chin, Péter Eötvös, Brian Ferneyhough, Heiner Goebbels, Toshio Hosokawa, Michael Jarrell, Mauricio Kagel, Helmut Lachenmann, David Lang, Liza Lim, Benedict Mason, Mouse on Mars, Carlus Padrissa (La Fura dels Baus), Emilio Pomàrico, Enno Poppe, Wolfgang Rihm, Peter Rundel, Rebecca Saunders, Karlheinz Stockhausen, Ilan Volkov en Sasha Waltz.
Marco Blaauw (1965) studeerde aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam en vervolgde zijn studie bij Pierre Thibaud en Markus Stockhausen. Marco: “Hedendaagse muziek hoorde ik voor het eerst als kind op de televisie. Ik zag hoe het publiek de handen achter de oren hield. Precies dat wilde ik ook – dat mensen zich inspannen en zich verwonderen over wat ze horen”. De keuze voor trompet was een praktische. “Ik ben in een dorp opgegroeid. Daar hadden ze een blaasorkest en ze hadden een trompettist nodig”. Zijn levensdoel: “Ik had steeds het beeld van een troubadour die iets nieuws verbreidt voor ogen. Dat wilde ik ook – met mijn trompet! . . . De trompet is in veel opzichten verwaarloosd. Mijn opgave is de techniek verder te ontwikkelen en componisten hiervoor te interesseren.” Het resultaat: werken van Richard Ayres, Martijn Padding, Gijsbrecht Roye, Isabel Mundry, Peter Eötvös en anderen geschreven voor en gestimuleerd door Marco; een intensieve samenwerking met Karlheinz Stockhausen, solistische optredens en . . . de musikFabrik.
Bruce Collings (Kansas City, 1957) is een uiterst veelzijdig trombonist die studeerde bij Steven Zellmer aan de universiteit van Minnesota en bij de onorthodoxe John Swallow aan het New England conservatorium in Boston. Sindsdien speelt hij in symfonie-orkesten en koperkwintetten waarbij hij een prijs ontving als kwintet-speler bij de internationale competitie in Narbonne en een positie verwierf als 1e trombonist bij de Bergische Symphoniker. Momenteel heeft hij als lid van Musikfabrik alle mogelijkheden de grenzen van zijn instrument te verkennen en de techniek verder te ontwikkelen.
Christine Chapman behaalde haar bachelor aan de universiteit van Mitchigan. Ze emigreerde in 1991 naar Duitsland toen haar de positie van eerste hoorniste bij de Hofer Symphoniker aangeboden werd. In 1996 verhuisde zij naar de regio van Keulen en werkt sindsdien freelance met tal van orkesten in Europa waaronder de NDR- en WDR-symfonie-orkesten, de Deutsche Oper Berlin, het Gürzenich Orkest Keulen en het Koninklijk Orkest van Antwerpen. Haar werk met Musikfabrik bracht haar in contact met het Ensemble Modern in Frankfurt waar zij een regelmatige gast is.
Melvin Poore onderzoekt de mogelijkheden van de schijnbaar onhandelbare tuba. Zijn ervaringen als ‘music director’ van het Birmingham Arts Lab lieten hem zien hoever de mogelijkheden boven die van een orkest uitgaan. “Zelfs als student,” schrijft hij “speelde ik bij voorkeur stukken die überhaupt niet voor de tuba geschreven waren”. Zijn experimenten met tape en elektronica brachten hem tot experimenten met de interactie tussen akoestische instrumenten en technologie. Hij geeft zijn ervaring als interpretator, componist en docent door als onderzoeksassistent aan het Salford College of Technology, als gast aan het Zentrum für Kunst- und Medientechnologie in Karlsruhe en als visiting professor voor elektro-akoestische muziek aan het Royal College of Music in Londen.