Galerie Marzee – Lage Markt 3 – Nijmegen

Update: lees hier de recensie van Thomas Wijsman van dit concert.

Hannah Weirich – viool
Sara Cubarsi – viool

Als afsluiting van dit seizoen hoort u wederom solisten van het befaamde Keulse ensemble Musikfabrik. 

De violiste Hannah Weirich werkte o. m. samen met musici als Mauricio Kagel, György Kurtág, Helmut Lachenmann en Rebecca Saunders. Sara Cubarsi is een veelzijdig violiste en componiste met een repertoire dat loopt van de vroege barok tot heavy metal met de elektrische viool. 

Hannah Weirich koos al met 6 jaar voor de viool en maakte daar een paar jaar later haar beroep van. Op haar 12^e vormde ze een strijktrio. Hannah ontving tal van internationale onderscheidingen zoals de 1e en de avant-gardeprijs op het Jakob-Stainer-vioolconcours in 1997 en in 2000 met het trio Fridegk, en de 1e en Beethovenprijs op het Internationale Beethovenconcours in Hradec in Tsjechië. Sinds 2005 is zij lid van het ensemble Musikfabrik waar ze een voor haar ideale combinatie van ensemble- en solospel vindt. 

Hannah is haar hele leven trouw gebleven aan haar passie voor kamermuziek. Ze waardeert zowel de intensieve discussie met haar collega’s als de mogelijkheid om te experimenteren en informatie uit te wisselen met componisten. Beluister haar alvast hier en ook hier  met Florentin Ginot en Axel Porath, twee van haar Musikfabrikcollega’s die u al eerder bij ons gehoord hebt.

De violiste Sara Cubarsi werd geboren in Barcelona. Ze trad op als solist en kamermusicus, en ook als performer-componist in de Verenigde Staten en Europa. Als violiste richt ze zich vooral op hedendaagse muziek, maar ze verkent daarnaast graag een breed scala aan stijlen en praktijken – van oude muziek op barokviool tot heavy metal op elektrische viool. Sara trad op op nieuwe muziekfestivals zoals MicroFest (Los Angeles), Darmstadt Summer Course, Lucerne Festival, en op festivals voor oude muziek zoals Festival d’Ambronay en Festival Torroella de Montgrí, en toerde met het European Union Baroque Orchestra.

Voor haar verhuizing naar Keulen voltooide Sara haar doctoraalstudies aan het California Institute of the Arts in 2018, waar ze compositie studeerde en  onderzoek deed op het gebied van microtonale muziek en moderne/barokviool.  Sara won tal van prijzen zoals El Primer Palau (Spanje), Beare Bow Prize (Royal Academy of Music) en Premi Catalunya Música. Ze was een voormalig artist in residence in La Pedrera (Barcelona). Luister hier alvast naar haar ‘intonation studies’. 

Programma

Jieun Noh – Hundertacht II (2020)   
Malika Kishino – Lamento (2013)
Tōru Takemitsu – Rocking Mirror Daybreak (1983)
Unsuk Chin – Gran Cadenza (2018)
pauze
Thomas Morley – uit 9 Fantasias: La Girandola
Orlando Gibbons – Fantasia for Two Trebles, 3rd fantasia uit het Cambridge manuscript
Georg Friedrich Haas – fuga (2009)
Orlando Gibbons – Fantazia À 2, VDGS No. 1
Thomas Morley – uit Nine Fantasias: Il Lamento
Luigi Nono: “Hay que caminar” soñando per due violini (1989)

Voor de pauze hoort u werken van Japanse en Koreaanse componisten.

Hundertacht II is een compositie van de jonge Koreaanse componiste Jieun Noh (*1989). Het is geïnspireerd op het getal 108 dat een heilig getal is in het boeddhisme. In het Tibetaanse boeddhisme zijn er 108 verontrustende emoties, 36 hebben betrekking op het verleden, 36 op het heden en 36 op de toekomst. Om nirwana te bereiken, moet de mens deze 108 verontrustende gevoelens overwinnen.

Japanse componiste Malika Kishino (*1971) componeerde haar Lamento als reactie op de Japanse natuur en haar bedreigingen voor de mensheid. De impuls van de natuur wordt vertegenwoordigd door de ‘pizzicato’ van de violen. De ruw stromende energie wordt weergegeven door met de achterkant van de strijkstok (col legno) op de snaren te slaan. De mensheid wordt vertegenwoordigd door citaten uit een volkslied uit Fukushima. De componiste droeg haar Lamento op “aan alle mensen die getroffen zijn en blijven lijden onder de grote aardbeving in het oosten, de tsunami en de nucleaire tragedies in Fukushima”.

De grote Japanse meester Tōru Takemitsu (1930 – 1996) staat bekend om het combineren van elementen uit de oosterse en westerse filosofie en voor het samensmelten van geluid met stilte. Rocking Mirror Daybreak maakt gebruik van momenten van stilte die in de compositie aanwezig zijn als een belangrijke tegenhanger van geluid. Het stuk is gebaseerd op teksten van Makoto Ōoka en Thomas Fitzsimmons en bestaat uit vier delen. 
I. Autumn (Fitzsimmons)
II. Passing Bird (Ōoka)
III. In the Shadow (Ōoka)
IV. Rocking Mirror (Fitzsimmons)

Klik hier voor de teksten.

Gran Cadenza van de Zuid-Koreaanse componiste Unsuk Chin (*1961) werd geschreven in opdracht van Anne-Sophie Mutter. Het is een virtuoos duo voor twee violen. De titel verwijst naar de virtuoze solopassages zoals we die kennen in de loop van een aria, een instrumentaal concert of een kamermuziekwerk. Maar tegenstelling tot de solocadens van een instrumentaal concert is dit een op zichzelf staand uitgeschreven werk dat elementen van vrije traditionele muzikale vormen zoals die van een cadens, een capriccio of een fantasie weerspiegelt.

In het tweede deel van dit concert hoort u de fuga van de Oostenrijkse componist Georg Friedrich Haas, docent contrapunt en microtonaliteit aan de universiteit van Graz en een compositie van de Italiaans avant-gardist Luigi Nono (1924– 1990), die zich in het begin van zijn carrière verdiepte in de Engelse madrigaal traditie. Na korte intermezzo’s van composities door de Engelse renaissance componisten Thomas Morley en Orlando Gibbons besluit het concert met Nono’s uitgebreide “Hay que caminar” (“Je moet lopen”). Nono vraagt ​​de uitvoerenden om gebruik te maken van verschillende lessenaars, vrij opgesteld, en zo een pad daartussen te creëren. Het “wandelen” in “Hay que caminar” soñando heeft zoals u zult ontdekken, een muzikale reden. Het is experimenteren met de beweging van geluid in de ruimte, het creëren van niet-statische akoestische situaties en het ontdekken van het potentieel van ambiance.